Նացիոնալիզմը բնական է

Մեկնաբանությունը Դեյվիդ Դյուքի կողմից:
Վերջերս արված գիտական հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ էթնիկական հավատարմությունը խորապես թաքնված է մեր բիոլոգիական կառուցվածքում: Որոշ մարդիկ կարող են չհամաձայնվել այս փաստի հետ և դեմ դուրս գալ, բայց այն բնության կողմից հաստատված փաստ է և բնական է բառից բուն իմաստով: Այդ պատճառով բազմամշակույթը (գլոբալիզացիա) անխուսափելիորեն հանգեցնում է տարաձայնության, իրարանցման, ատելության և հաճախ էլ նույնիսկ պատերազմի և ցեղասպանության, կարևոր չէ, թե ինչքան էլ իդեալականացնեն <> և <> բառերը: Կատարվել է մանրամասն հետազոտություն աշխարհում կատարվող քաղաքացիական պատերազմների և կոնֆլիկտների շուրջ, և պարզվել է, որ նրանց ճնշող մեծամասնությունը ունեն էթնիկական արմատներ: եթե մենք հասկանանք, որ մարդկանց միջև տարբերությունները բնածին են, բնական և գեղեցիկ, և այն անտեսելու կամ հաղթահարել փորձելու փոխարեն ընդունենք, այդ փաստը, ապա աշխարհը կլինի շատ ավելի ներդաշնակ, խաղաղ, և կունենանք իսկական ընկերություն: Յուրաքանչյուր մարդ իրավունք ունի գոյատևել, կառուցել հաասարակություն իր սեփական կյանքի, էության և հոգու մասին պատկերացումներով: Մարդկանց միջև այս տարբերությունները պետք է փառաբանվեն, ոչ թե քննադատվեն: Ներգաղթին վերաբերող քաղաքականությունները պետք է կատարվեն` հասկանալով մարդու հիմնական էությունը: Իսկ եթե ոչ, մենք դատապարտված ենք ունենալ պատերազմի և վեճերի աշխարհ:
Ալան Ս. Փարք

Եվրոպացի հետազոտողները ապացուցել են, որ բազմամշակութային նախաձեռնության համար դրդիչ ուժ է հանդիսանում Բնության դեմ կռիվը: The New York Times-ը մի հոլանդացու ուսումնասիրության վրա հայտարարել է, որ գիտականորեն որոշված ռասիզմը` մարդու նախապատվությունը իր սեփական պատկանելության համար, բնական է, քիմիական և կենսաբանական:

Օքսիտոցինի հորմոնը անվանվել է <>, քանի որ ինտերսեքսուալիզմը թուլացնում այն է սեքսուալ շփման, կրծքով կերակրելու և երեխայի ծնունդի ժամանակ: Այս նեյրոպեպտիդը երեխաների հետ կապվածություն է առաջացնում, չափահասների միջև` սիրավեպ, և վստահություն հասարակության մեջ: Բայց նոր հայտնագործությունը ցույց է տվել, որ օքսիտոքսինը բաժանված էթնիկական խմբերի միջև ստեղծում է կարեկցություն: The New York Times-ը օքսիտոքսինը բացատրում է որպես Սիրո Հորմոն:

Այն սերը և վստահությունը, որ դա առաջացնում է, ոչ թե ուղղված է ընդհանուր աշխարհին, այլ տվյալ անձի պատկանելությանը: Պարզվում է, որ օքսիտոքսինը համարվում է տոհմի հորմոն, ոչ թե համաշխարհային եղբայրության: Հոգեբանները, փորձելով որոշել դրա դերը, այժմ եզրակացրել են, որ այն Ռասիզմի գործոն է համարվում:

Այս հայտնագործությունը ինտենսիվ փորձերի հետևանք է, որը իրականացվել է հոլանդացի հոգեբանների մի խմբի կողմից, որի ղեկավարն էր դոկտոր Կարցեն Դե Դրյուն Ամստերդամի համալսարանից: Նրանց թերթը, որ կոչվում էր <>, տպագրվել է ինտերնետում: <>,- եզրակացրել է Դե Դրյուն:

Այդ խումբը հոլանդացիներին տվել է մի փոքր օքսիտոքսին 40 րոպե առաջ` մինչ կսկսեին փորձերը, որոնք ստեղծված էին, որպեսզի չափեին նրանց զգացմունքները իրենց պատկանելությունը ունեցող և այլ պատկանելություն ունեցող անձանց նկատմամբ` <> և <>: Հոգեբանները նրանց խնդրեցին, որ երբ տեսնեն որոշակի անուններ, արձագանքեն և սեղմեն կոճակը, և նրանք պարզեցին, որ այն խումբը, որտեղ ընդգրկված էին հոլադացիների անուններ, ավելի շատ էին ստանում ազդակներ, քան արաբական կամ գերմանական անուններ ընդգրկող խմբերը: Սա արտացոլում է մյուս խմբին պատկանող մարդկանց նկատմամբ հակակրանք:

Այդ խումբը անցկացրեց ևս երկու երկընտրանքային թեստեր, նրանց ասացին, որ կարող են փրկել շատ մարդկանց կյանքեր, եթե ընտրեն մի հոգու, ով պետք է ընկներ գնացքի տակ: Հոգեբանները այդ զոհի անվան դիմաց տարբերակեցին հոլանդացու, գերմանացու և արաբի անուններ: Ինչպես New York Times-ն է հաստատում, <>:

Հետազոտողները արագ պարզեցին, որ այս ամենը չի գալիս փոքրամասնությունների նկատմամբ թշնամությունից, այլ գալիս է իրենց սեփական էթնկական խմբի նկատմամբ մեծ հավատարմությունից: Բայց նրանք գիտակցում են, որ հորմոնը առաջացնում է պաշտպանողական բնազդ, երբ նրան վախեցնում է այլ պատկանելություն ունեցող ինչ-որ մեկը, այսինքն` այլ ազգային պատկանելություն ունեցողը:

Այս հետազոտությունը հիմնված է դոկտոր Դրյուի փորձի վրա, որ կատարել և վերլուծել է հունիսին: <>,- ասաց դե Դրյուն: Այդ թեստերից հետո դե Դրյուն պարզեց, որ մարդիկ չեն նախընտրում իրենց ֆինանսական ռեսուրսները կիսել նրանց հետ, ովքեր ունեն այլ պատկանելություն: Ուսանողները, ովքեր ստացել էին օքսիտոքսին, հրաժարվեցին համագործակցել այլ պատկանելություն ունեցողների հետ` վախենալով, որ նրանք կխախտեն պայմանագիրը և կթալանեն իրենց հարազատներին: Որքան շատ է վնաս կրելու վախը, այնքան շատ խումբ կգրոհի կողմնակի անձանց դեմ` իրենց պաշտպանելու համար:

Զինվորներին տալով օքսիտոքսինի որոշակի չափաքանակ` <>,- ասաց դե Դրյուն,- <>:

Զգալիորեն այդ նույն թեստը չգտավ միասնական էթնիկական համերաշխություն, որը կտաներ դեպի առանց պատճառի հանցագործության: Նույնիսկ երբ նրանց առաջարկեցին մեծ պարգևներ` վնասելու համար նրանց, ովքեր իրենց դեմ դուրս չեին եկել, նրանք դիմադրեցին: Դե Դրյուն գրեց. <>, այն նույն պատկանելիությունը ունեցողների նկատմամբ առաջացնում է վստահություն և hամագործակցություն, և մրցակից խմբի նկատմամբ` պաշտպանական, ոչ թե վիրավորիչ ագրեսիա:

Այսպիսով սպիտակները փորձում էին լիկվիդացնել իրենց հարևաններին, և այստեղ էթնիկական պատկանելությունը առաջացնում է իրենց սեփական տեսակի նկատմամբ կապվածություն, ալտրուիզմ և պաշտպանվածություն:

Դոկտոր Բրունո Ավերբեկը հաստատել է, որ օքսիտոքսինի արդյունքները իրականանում են, երբ անհատը տեղեկություն չունի այլ խմբերի մասին, և երբ այլ խմբերը հայտնի են դառնում, մարդու ուղեղը հենվում է հենց այդ վճռի վրա, ոչ թե բնական, ենթագիտակցական և կենսաբանական տարրերի:

Այս նոր գիտական հետազոտությունը ցույց է տալիս, որ ռասիզմի դրդիչները մշտական են և անխուսափելի: Տարբերությունների մասին այլ կերպ մտածողները երևի չգիտեն նյարդային ազդակների մասին, բայց ազնիվ դիտորդները գիտեն, որ այն սահմանակից է ունիվերսալ կայունության հետ:
Դոկտոր Դրյուի հայտնագործությունները ենթադրում են, որ բազմաէթնիկության պատճառները անհույս են, քանի որ բոլոր ռասաներին պատկանող մարդին ենթագիտակցորեն մերժում են այն: Փոքրամասնություն կազմող խմբերի մեծամասնությունը կրճատում է ալտրուիզմը, խրախուսում է անվստահությունը, և սոցիալական բաժանումները դարձնում է ավելի խորը և մշտական:

Դե Դրյուն հավատում է, որ <>: Այսօր սա շատ ավելի ճիշտ է, երբ Արևմուտքում քաղաքացիները շրջապատված են անխոցելի ազգային փոքրամասնություններով, և նրանց նկատմամբ ունեն դժգոհություններ:

Ստացվում է, որ ռասիզմի մեծ հրդեհը կանխելու միակ միջոցը մեր ուղեղները օգտագործելն է:

• Posted in: Նացիոնալիզմ
• Tagged: Ռասիզմ, էթնիկական համերաշխություն, էթնիկական հավատարմություն